De bruine boon is een stamboom die behoort tot de gewone boon (Phaseolus vulgaris). Net als witte bonen zijn ze de eetbare zaden van de peuldragende plant, behorend tot de vlinderbloemenfamilie.
Deze zaden zijn eigenlijk peulvruchten net als pinda’s, waardoor de bruine boon officieel niet als ‘groente’ wordt gezien. Ze bevatten ook andere voedingsstoffen dan groente en meer calorieën dan groente.
Bruine bonen zijn een rijke bron van ijzer, een essentieel mineraal voor de aanmaak van rode bloedcellen en een belangrijke werking van ons afweersysteem. Slechts een eetlepel ervan bevat al 1,4 mg ijzer. Bovendien bevatten bruine bonen diverse b-vitamines, zoals thiamine, wat belangrijk is voor een goede energievoorziening.
In vergelijking met witte bonen hebben bruine bonen een iets minder stevige textuur. Ze hebben een milde en romige smaak. Binnen de categorie van bruine bonen zijn er verschillende rassen, met variaties in vorm en structuur. 
De boon kan gedroogd bewaard worden, maar wordt ook veel geconserveerd in blik of glas. Gedroogde bruine bonen moeten voor het koken ongeveer acht uur geweekt worden, waarna ze een uur gekookt moeten worden.